Bezoekers nu

Bezoekers totaal

INLEIDING

Deze web site-studie is een bewerking van mijn boekje met de titel: ‘Zijn Naam’.

Ter herinnering aan Fija, mijn lieve vrouw die op 15 augustus 1996 op 54 jarige leeftijd -veel te vroeg voor ons die achter moesten blijven- deze aarde moest verlaten om haar intrek te nemen in de nabijheid van de Heer Jezus. Voor haar is het geloof op die dag overgegaan in zien. De werkelijke betekenis van al Gods heerlijke namen zijn nu voor haar, ‘daarboven’, helder en duidelijk. Wij moeten het nog doen met de schaduwen totdat wij ook de werkelijkheid mogen aanschouwen. Ik wil deze studie waarvan ook een boekje is uitgegeven opdragen aan haar nagedachtenis.

De Bijbel is het Woord van God en Hij spreekt daarin tot alle mensen. We kunnen lezen over de afkomst, het heden en de toe­komst van de mens. Op elke pagina van de Bijbel wordt over- of tot de mens gesproken; hij neemt in de Bijbel een centrale plaats in omdat de mens geen geëvolueerde aap is maar de bekroning en het sluitstuk van de schepping. Toch is de mens niet de ‘hoofdpersoon’ van de Bijbel. Dat is God.

Nadat God Adam volmaakt had geschapen, stelde Hij hem aan als heerser over al het geschapene en Adam werd de koning over de aarde. De eerste taak die hij kreeg was de naamgeving van de dieren. Hij gaf hij de dieren allemaal een naam die bij hun aard paste. Hij had geen computer. Het zat allemaal in zijn hoofd. Adam was een man met een enorme kennis van zaken. Wat een verstand had de mens voor dat hij in zonde viel.

Het is een Bijbels principe: de naam laat de aard zien van de drager van die naam. Toen ik als kleine jongen in een boek las dat een wolf 'kanis lupus' heet, dacht ik dat dat de naam was die Adam aan dat dier had gegeven. Later heb ik begrepen dat Adam beslist geen La­tijn kende... De namen die Adam indertijd aan de dieren gaf, zijn verloren ge­gaan.

Maar er is een categorie namen waarover God in het bijzonder heeft gewaakt. De betekenissen van deze namen zijn tot vandaag de dag bewaard geble­ven. Dat zijn de Namen van God Zelf. Velen kennen deze Namen niet. Anderen kennen de namen wel maar kennen de betekenis ervan niet en dat is erg jammer! Juist omdat het deze Namen zijn die ons zoveel te vertellen hebben over Gods 'karakter', of misschien beter ge­zegd: Zijn ‘wezen’. Door het bestuderen van deze Namen kunnen we God beter le­ren kennen. Deze namen worden ons in de boeken van Mozes, de Psal­men en de profeten bekendgemaakt, en vanuit deze boeken lopen lijnen naar het Nieuwe Testament. Al deze lijnen komen uit bij Eén Persoon: de Heer Jezus Christus. In Hem worden alle Namen van God zichtbaar.

Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Joh. 14:9

Deze woorden hebben een diepe betekenis, want Hij toon­de ons de Vader zoals deze Zich door de profeten had laten 'be­schrijven'. Wie kon de Vader beter tonen dan Hij, die kon zeggen:...Ik en de Vader zijn één... Joh. 10:30

We gaan de Namen van God op een rij zetten in de volgorde waar­in zij (voor het eerst) in de Bijbel voorkomen. Dan valt meteen op dat er een zekere ontwikkeling is. De meeste Namen komen voor het eerst voor in de vijf boeken van Mozes. Het begint met Genesis 1:1. Daar zien we de naam Elohim, en één hoofdstuk verder zien we al de volgende Naam. In onze Nederlandse verta­lingen wordt deze Naam geschreven als HERE (N.B.G. 51) of HEERE (S.V.) of HEER (N.B.V.) (Genesis 2:4). Deze Naam heeft een groot geheim omdat niemand weet hoe deze moet worden uitgesproken. De Naam HERE wordt geschreven met de Hebreeuwse letters יהוה, in Latijns schrift: JHWH. Om deze lettercombinatie uit te kunnen spreken heeft men de klinkers van een andere naam van God: 'Adonai' tussen 'JHWH' geplaatst en zo­doende kreeg men: 'Jahovah' of 'Jehovah'. De Naam 'JHWH' wordt ook wel uitgesproken als: Jahweh' .

Hoewel deze Naam, JHWH, al in het tweede hoofdstuk van de Bijbel voor het eerst voorkomt, wordt de betekenis ervan pas veel later gegeven. Dit gebeurde op het moment dat Mozes op het punt stond het volk Israël uit de slavernij van Egypte te leiden. Het is in dit verband duidelijk dat de Naam 'JHWH' een bijzondere betekenis heeft voor het volk Israël. God toont Zich on­der deze Naam de altijd trouwe God van het Verbond van Zijn volk. Hij is de 'Ik Ben'.

Natuurlijk hebben álle Namen in de eerste plaats een diepe bete­kenis voor het volk Israël, want behalve de Naam 'Elohim' worden alle  Namen voor de eerste keer geopenbaard aan Joden. De eerste was Abraham en de laatste was Ezechiël.

Aan Abraham openbaart de Eeuwige Zich als 'El-Elyon' (God de Al­lerhoogste) en als 'El-Shaddai'(God de Almachtige). De Aller­hoogste en de Almachtige God staat borg voor de vervulling van alle beloften die Hij aan Abraham heeft gegeven. Tijdens een bij­zondere gebeurtenis in zijn leven, laat de Eeuwige zich aan Abraham kennen als 'JHWH-Jireh' (de HERE zal voor­zien). Wat is het een voorrecht als we de Eeuwige mogen kennen als de God die voorziet in al onze noden. Het is dan ook geen wonder dat Abraham Hem aanspreekt als 'Adonai'. (Meester). Abraham, de herdersvorst die zelf vele slaven had, stelt zich als een slaaf onder de lei­ding van zijn hemelse Meester.

Na de uittocht uit Egypte maakt God Zich bekend onder de namen: 'JHWH-Rophe' (de HERE de Heelmeester), 'JHWH-Nissi' (de HERE mijn Banier) en 'JHWH-M’qaddesh' (de HERE die u heiligt). In de strijd in de woestijn van deze wereld is de Eeuwige de Heelmees­ter, die de zijnen reinigt en geneest van de zonden, Hij gaat voor Zijn volk uit als de Banier, en ook heiligt Hijzelf Zijn volk. Hij openbaart Zich als 'JHWH-Shalom' (de HERE is Vrede), 'JHWH-Roï' (De HERE mijn Herder), 'JHWH-Tsid­qenu'(de HERE de gerechtigheid) en als 'JHWH-Shamma' (de HERE woont hier)

De Eeuwige heeft vanaf de tijd dat Abraham werd geroepen om Ur der Chaldeeën te ver­laten in al zijn noden voorzien. Later heeft Hij Israël uit de slavernij van Egypte uitgeleid en voerde Hij hen door de barre woestijn. Hij beschermde hen 's nachts met de vuurkolom en leidde hen over­dag met de wolkkolom. Hij ging als de Arts met hen mee en ging als de Banier voor hen uit. Hij zette het volk apart van alle an­dere volkeren door hen een 'omheining' te geven: de Wet. Binnen deze 'muur' wilde Hij hen leiden als de Herder van Zijn volk, en wil­de Hij hen Zijn vrede (shalom) geven.

Eén naam heb ik nog niet genoemd: 'El Olam' (de Eeuwige God) In deze Naam ligt de vervulling van alle beloften van God besloten. Om­dat Hij de eeuwige God is zal elke belofte tot in het kleinste detail worden vervuld.

God zal Zich in de toekomst weer rechtstreeks en ook openlijk met Zijn volk Is­raël bemoeien. Natuurlijk heeft Hij hen nooit volkomen losgelaten, maar straks zal de hele wereld moeten erken­nen dat Israël de eerste plaats inneemt onder de volkeren; en alle aardbewoners zullen dan de Koning van de Joden moeten erkennen en gehoorzamen. Hij zal daar (in Jeruzalem) wonen in de Persoon van de Messias. Hij zal dan plaats nemen op de troon van Zijn vader David, zoals is voor­zegd. Zijn regering zal de werkelijke vrede op aarde brengen. Niet de schijnvre­de, die door mensen wordt bewerkt, maar de echte vrede, de shalom. De wetten voor deze wereld zullen niet meer uit Washington, Moskou, Peking of Straatsburg komen maar vanuit Jeru­zalem, de stad van de Grote Koning! Onrecht zal niet meer voorko­men. Dan zal eindelijk de lang gezochte vrede op aarde heersen. Dan zal het volmaakt wer­kelijkheid zijn: JHWH-Shamma: de HERE woont daar.