Carabinieri
Vrienden van ons, Teun en Eva waren op vakantie geweest in Italië. Ze waren met de caravan. Toen ze weer terug wilden rijden naar Nederland bleek dat Eva zich niet lekker voelde. Teveel zon gehad op de laatste dag. Ze besloten dat Eva in de caravan op bed zou gaan liggen en Teun naar huis zou rijden. Na een uur of drie moest Teun nodig even stoppen. Hij stopte bij een openbaar toilet op een parkeerplaats langs de kant van de weg. Omdat de nood hoog was, rende hij naar het toiletgebouwtje waar hij niet alleen een zucht van verlichting kon slaken.
Eva was door het veranderende geluid van de banden op de weg toen haar man de parkeerplaats op reed, wakker geworden. En omdat zij ook nodig moest en ze het chemische toilet al had schoongemaakt en het niet meer wilde gebruiken, sloeg zij vlug een ochtendjas om, deed haar slippers aan en ging ook even naar het huisje. Terwijl zij de damesafdeling binnenging, kwam hij naar buiten, stapte weer in de auto en reed verder.
Eva kwam even later weer te voorschijn en zag nog net in de verte de caravancombinatie wegrijden. Voordat ze een aanval van woede, spijt en berouw kreeg stopte er een Alfa Romeo naast haar. Met blauwe zwaailichten op het dak. In de auto zaten twee heel knappe mannen die zo uit een operette hadden kunnen komen. Het waren Carabinieri met hun prachtige uniformen aan.
Teun en Eva gaan al jaren naar Italië en spreken de taal ook vrij goed. Zij legde aan de knappe mannen in de Alfa uit wat er was gebeurd. Ze kreeg natuurlijk meteen een standje omdat het verboden is mensen te vervoeren in een caravan.
Maar de mannen waren ook heel vriendelijk, ze mocht instappen en ze zouden haar man wel even inhalen. Na een dikke drie kwartier reden ze de caravancombinatie voorbij. Ze lieten Teun stoppen op de pechstrook. Eva lag op hun bevel plat op de achterbank.
De carabinieri stapten uit en sommeerden de vriend om meteen uit zijn auto te komen. Op barse toon zei een van hen: “ Inspectie van caravans. Of er geen mensen in worden vervoerd. Dat is levensgevaarlijk als u een aanrijding krijgt. U zit alleen in een auto met een caravan er achter en dat is verdacht. Maakt u de caravan nu open.”
Teun ontkende dat er iemand in de caravan zat en hoopte dat men hem weer door zou laten rijden. Maar dat ging niet door! “U moet nu de caravan openmaken, wij willen het zelf zien. En als u het niet meteen doet dan forceren we de deur open.”
Teun liep met hen naar achteren, opende deur en verwachtte een bekeuring te krijgen.
Groot was zijn verbazing toen de agenten zich verontschuldigden en vertelden dat er inderdaad niemand in de caravan was. Teun dacht dat hij gek werd en ging zelf naar binnen om te kijken waar Eva was. Misschien op het toilet? Hij deed de deur open, maar er was niemand. Eva was weg. Voordat hij een aanval van woede, spijt en berouw kreeg, net als Eva bijna een uur eerder had gehad, stapte hij de caravan uit.
In de tijd dat hij in de caravan was had een van de agenten Eva gehaald en toen hij totaal verbijsterd naar buiten kwam zag hij plotseling Eva daar staan, in badjas en op slippers. Achteraf hebben ze er om kunnen lachen.
De moraal: Als je op vakantie bent maak dan je chemische toilet niet te vroeg schoon.
