BOEM!
Op een nacht was er een hevige explosie op een industrieterrein. De brandweer en de hulpdiensten waren al gauw op de plaats van de ramp gearriveerd. Maar wat men daar zag was ongelofelijk. De explosie bleek in eendrukkerij plaatsgevonden te hebben.Het hele pand was een puinhoop. Daar zou niets meer gedrukt worden voorlopig. Maar tot verwondering van het personeel van de hulpdiensten - en ook van veel nieuwsgierige mensen die de brandweer waren gevolgd - stonden op de laad- en losplaats voor de vrachtwagens en de parkeerplaats van het personeel overal keurige stapels boeken stonden. Door de explosie in de drukkerij waren spontaan allerlei meesterwerken ontstaan.
Dit is een uitgebreidere versie van het verhaal dat wel eens wordt gebruikt om de evolutietheorie onderuit te halen. Zo van: ‘Dat leven voort zou komen door evolutie kun je vergelijken met de kans die er is dat uit een explosie in een drukkerij een boek zou ontstaan.’
Dat is een beetje kort door de bocht. Dit gaat namelijk uit van het gegeven dat er (om het beeld vast te houden) er een drukkerij was compleet met drukpersen, inkt, papier, materiaal voor de het omslag, linnen om het boek te binden waar je natuurlijk ook weer lijm voor nodig hebt enzovoort.
Als we naar het begin van het leven kijken; het allereerste begin van het ontstaan van leven dan was er ‘geen drukkerij’, er was niets, helemaal niets. Dat heb ik mij proberen voor te stellen, maar dat lukte me niet. Mijn voorstellingsvermogen is tot veel in staat maar voor me te zien dat wat er niets is…. Maar ja, toch was het zo, daar is iedereen het over eens: er was een tijd dat er niets was. Geen microben, geen insecten, geen vissen, geen zoogdieren, geen bloemen of bomen, geen rivieren en geen oceanen, geen bergen en geen dalen. Geen planeten -en dus geen aarde- geen sterren; helemaal niets.
Er was eerst -als je daarvan zo zou kunnen spreken- een geheel allesomvattend NIETS!
En toen, gebeurde het: Dat wat er niet was explodeerde! In feite kun je ook zeggen: ‘Er explodeerde niets.’ En daaruit is langzaam aan door de eeuwen heen ontstaan wat we om ons heen kunnen zien.
Persoonlijk vind ik het een belediging aan het adres van de menselijke geest om dit als waarheid te verkondigen. Ik kan in een heleboel dingen meegaan maar een ontploffing van iets dat er niet is gaat me toch een stapje te ver.
Men gaat uit van een gestadige verbetering van het product van de explosie to het niveau van de natuur zoals we die nu kennen. De natuur heeft de eigenschap en de innerlijke motivatie om steeds beter te worden.
Bij mij achter het huis was er een brede klinkerweg die niet meer nodig was. Daarom werd er een veel smallere weg aangelegd en de overgebleven grond werd ingezaaid met gras en meerjarige bloemen. Om de worteling van het gras en van de bloemen gescheiden te houden werd er een kilometers lange plaat van Corten staal tussen de beplanting aangebracht. Het is nu drie jaar later en zowel links als rechts van de plaat groeit wat gras en verder alleen maar brandnetels en zuring, en ja, over de hele lengte zie je af en toe nog een klaproos en een korenbloem.
Waar is het vermogen van de natuur om zichzelf te verbeteren en in stand te houden toch gebleven?
Dit is mijn overtuiging: In het begin schiep God de hemel en de aarde. En alles was (zeer) goed. De geschapen mens werd ongehoorzaam aan God, zijn Schepper waardoor de dood in de wereld kwam en de mens moest vechten tegen onkruid, doornen en distels die alles wilden overwoekeren. Diezelfde God die alles in zes dagen schiep kwam in de persoon van de Heer Jezus naar de (niet geëvolueerde, maar gedegenereerde) aarde en nam daar de straf over de zonden op Zich. Hij stierf als Rechtvaardige voor de onrechtvaardigen en wie in Hem gelooft ontvangt eeuwig leven.
Door het geloof zien wij in dat de wereld tot stand is gebracht door het Woord van God, en wel zo dat de dingen dingen die men, niet ontstaan zijn uit wat zichtbaar is.
Hebreeën 11:3.
