2 Hij heeft alles goedgemaakt…
Onze eerste huwelijksjaren
Het was allemaal zo’n half jaar eerder begonnen. Maar voor ik daar verder over kan vertellen, moet ik eerst nog veel verder terug in de tijd, Ik moet beginnen bij onze eerste huwelijksjaren, op dat moment alweer ruim eenendertig jaar geleden. Fija en ik zijn beiden in Zuid Holland, in de Alblasserwaard opgegroeid. We woonden hemelsbreed maar enkele kilometers bij elkaar vandaan. In het dorp waar zij woonde had ik nogal wat familie waar ik vrij regelmatig kwam. Schuin tegenover het huis waar zij opgroeide woonde een oudtante van mij Waar ik vaak met mijn opa naar toe ging. Toch leerden e elkaar daar niet kennen. Dat moest wachten tot mijn vader een bakkerij kocht in Zeist Waar ik op veertienjarige leeftijd heen verhuisde. Wat jaren later ging Fija in dezelfde plaats bij een familie in de huishouding werken.
We ontmoetten elkaar in de tijd dat ik nog bij mijn vader in de bakkerij werkte en het was liefde op het eerste gezicht. Kort nadat we verkering Kregen ging ik het leger in. Nog geen drie jaar na onze eerste ontmoeting trouwden we. Ik was in die tijd nog steeds militair en we zagen elkaar de eerste maanden van ons huwelijk alleen maar in de weekenden of als ik in het weekend moest werken op de doordeweekse compensatiedagen. Na een half jaar vroeg -en kreeg ik- overplaatsing naar Soesterberg en was ik elke avond thuis.
Omdat we nogal jong waren dachten sommigen dat ons huwelijk niet lang zou standhouden. Fija en ik verschilden zoveel van elkaar. Enkele vrienden spraken openlijk hun twijfel er over uit dat wij die stap hadden gedaan; het moest volgens hen wel fout gaan. En ze kregen (gedeeltelijk) nog (bijna)
gelijk ook. lk was veel te onvolwassen en deed Fija de eerste jaren veel verdriet. Het ergste was dat ik het helemaal niet in de gaten had. lk was teveel met mezelf bezig en dacht niet aan haar geluk. Als mijn vrienden kwamen, gingen we ’stappen’ en liet ik mijn vrouw alleen achter. Dan kwam ik diep in de nacht thuis en had ik meer gedronken dan goed voor me was.
Zo groeiden We al heel snel uit elkaar. Van een echtpaar werden we tot twee mensen die samen onder één dak woonden. Wat een verdriet heb ik haar aangedaan in die eerste jaren. Pas in het derde jaar begon ik langzaam aan te beseffen wat ik haar aandeed. Ik begon te bedenken hoe verstoten en alleen gelaten ze zich moest voelen tijdens die lange en eenzame avonden en hoe ongelukkig ze moest zijn. Zij was altijd het sluitstuk voor mij. Toch zorgde ze al die tijd heel goed voor me. Hoe vroeg ik ook moest beginnen met werken, ze stond altijd eerder op dan ik en maakte mijn ontbijt klaar. Ook zorgde ze heel goed voor onze twee zoontjes die we in die tijd hadden gekregen. Maandenlang nadat ik was gaan beseffen wat ik haar had aangedaan, liep ik rond met spijt en berouw en ik wist niet hoe ik moest beginnen om er met haar over te praten. Totdat ik het op een avond niet meer uithield. We zaten die avond tegenover elkaar bij de kachel wat te lezen. Ik vroeg haar of ze even naar me wilde luisteren en ik vertelde haar alles wat ik op mijn hart had. De plaatsen waar ik was geweest als ik uitging met vrienden. Ik beleed dat het verkeerd was geweest dat ik haar zo vaak zo alleen achter had gelaten. Ik had heel veel te belijden. Nadat ik alles had verteld vroeg ik haar om me te vergeven en ik beloofde haar dat ik in de toekomst bij haar zou blijven en nooit meer zonder haar uitdrukkelijke toestemming met mijn vrienden uit zou gaan. Het was erg laat geworden die avond en ze wilde eerst gaan slapen en er de andere dag op terugkomen. lk had een korte, slapeloze nacht, die echter; voor mijn gevoel heel erg lang duurde. De volgende morgen moest ik weer vroeg op voor mijn werk; ik was in die tijd vrachtwagenchauffeur. De hele dag was ik bang dat 'mijn koffer gepakt zou staan' als ik die avond thuis zou komen. Maar het liep allemaal heel anders. Toen ik thuis kwam kreeg ik geen ’sleurkus’ maar sloeg ze haar armen om me heen en kuste ze me écht. Met tranen in haar ogen vertelde ze me dat ze die dag veel had nagedacht en dat ze ook had gebeden. Ze had de Heer verteld van haar eigen tekortkomingen ten opzichte
van mij, lk viel haar in de rede en zei dat zij totaal niets verkeerds had gedaan. Maar ze hield vol dat zij ook mede schuldig was aan ons uit elkaar groeien. Ze kon me van harte vergeven en wilde dat we bij elkaar zouden blijven en opnieuw zouden beginnen. Ik ben er nooit van overtuigd geweest dat haar ook maar enige schuld trof; het was allemaal aan mij te wijten dat het allemaal zo gelopen was en aan mij alleen, maar vanaf die dag besloten we om nooit meer geheimen voor elkaar te hebben. We besloten ook om elke
avond voor we gingen slapen naast elkaar aan een kant van het bed neer te knielen en zo samen te bidden. Bidden was een bezigheid die we de laatste twee jaar tot dan toe tot het minimum –voor en na het eten- hadden beperkt. De Heer heeft ons in zijn genade in de loop van de tijd kostbare lessen geleerd.
De eerste les
De eerste les die wij toen leerden was dat Hij alles kan herstellen. Niets is daarvan uitgesloten. De God van de Bijbel is een God van BETER en van MEER. Wanneer We met onze tekortkomingen en zonden naar Hem toegaan en alles voor Hem neerleggen en belijden, dan maakt Hij het beter dan het ooit tevoren is geweest. Geen enkele situatie is voor Hem hopeloos. Daarmee bedoel ik niet dat alle gevolgen van de zonden zullen worden weggenomen. Soms moeten we de gevolgen dragen voor de tijd dat we hier beneden zijn. Een moordenaar zal zich voor de rechter moeten verantwoorden en een dief zal hetzelfde moeten doen. Gestolen goederen zullen moeten worden teruggegeven of vergoed. De herinnering aan de zonde zal veelal blijven. Maar toch zal Zijn genade en vergeving elke dag wel rust en vrede geven. Een rust en een vrede die de pijn van het verleden zal verzachten. Niet met hangen en wurgen maar in een leven van vreugde en overvloed.
Bij een ontspoord of verbroken huwelijk kan Hij hetzelfde doen. Wij mensen hebben vaak een te lage dunk van Gods vermogen om stukgelopen huwelijken of andere intermenselijke verhoudingen weer helemaal te kunnen herstellen, maar wanneer iemand met de stukken van het leven in de handen naar de Heer Jezus gaat en Hem alles vertelt en als er schuld is deze voor Hem belijdt, dan lijmt Hij die kapotte stukken van dat leven op een heel bijzondere manier. Als je in zo’n geval met de stukken in je handen naar Hem toe gaat en Hem zijn gang laat gaan komt alles goed. Je hoeft het niet eerst zelf in orde te brengen, maar als je met je onmacht naar Hem toegaat zal Hij herstellen. Hij doet het niet zo dat alle barsten voor iedereen duidelijk zichtbaar blijven en Hij doet het ook niet zo dat er geen enkele herinnering meer is aan die barsten. Het zit er net tussenin. Niemand van onze vrienden die ons later leerden kermen heeft ooit geweten van dit gedeelte van ons verleden. Wat zij zagen was een heel gelukkig stel, dat dol op elkaar was. Maar wij wisten wel wat er gebeurd was in die eerste jaren! Wij waren het niet vergeten, maar het deed geen pijn meer want Hij maakt alle dingen nieuw.
Als we een stuk aardewerk kapot laten vallen dan kunnen de scherven zo akelig scherp zijn. Dat zijn ze ook als een huwelijk barsten gaat vertonen of zelfs in stukken breekt. Maar als de Heer het heeft gelijmd zijn al die scherpe en pijnlijke randen weg! Volkomen weg. De buitenkant, wat de mensen om je heen zien, is
weer nieuw. Van binnen weet je heel goed wat er is gebeurd. Je weet dat het er was maar het doet geen pijn meer. Sterker nog het was voor ons beiden iets wat ons elke avond weer dichter bij de Heer bracht wanneer we Hem er samen voor dankten dat Hij ons huwelijk zo mooi had gemaakt, Elke avond als we voor het slapen gaan naast elkaar voor het bed neerknielden en hardop baden dan kon het niet anders of een van ons tweeën dankte de Heer dat Hij alles in orde had gemaakt tussen ons. Als je zo samen hardop bidt
dan heb je ook geen geheimen voor elkaar, dan word je helemaal transparant voor de ander. Je wordt steeds meer een open boek voor elkaar en dat heeft invloed op alles wat je samen doet. Daarom is samen bidden zo enorm belangrijk. Als ik ons huwelijksleven na die eerste paar jaren mag samenvatten in één woord, dan doe ik dat met het Woord: GELUK. En dat alles dank zij de Heer die alle dingen nieuw maakt. God lapt het niet op om samen weer een beetje ’verder te rommelen', maar Hij maakt alles werkelijk nieuw.
