Mist
Het gebeurde in Oostmalle, België. Ik reed met een combinatie (voor de leken: dit is een vrachtwagen met aanhanger) geladen met 30 ton koperdraad. Ik reed ongeveer 10 a 15 kilometer per uur. Harder kon niet vanwege de mist. Die mist was zó dik dat je er hier en daar je fiets tegenaan kon zetten zonder dat hij omviel… Als ik nu opschrijf wat er toen gebeurde heb ik daar meer tijd voor nodig dan de gebeurtenis zelf duurde.
In de mist was er plotseling een helder stuk weg. Ik kon een dikke honderd meter ver kijken. Iets verder stond aan de linkerkant van de weg een bierwagen geparkeerd. Tegenover me kwam op hoge snelheid een Henschel vrachtwagen de mist uit denderen. Hij was geladen met groente. Eigenlijk moest hij om de bierwagen heen, maar dat ging niet omdat ik er aan kwam. Hij boorde zich achter in de bierwagen die daardoor ging rijden en op mijn weghelft kwam. Deze raakte mij net achter de cabine. Door de klap raakte ik van de weg en belande met mijn combinatie op zijn kop in de sloot die langs de weg lag. Door het kapotte raam kroop ik naar buiten en belde aan bij een huis een stukje verderop. Ik vroeg of ik even mocht bellen. Er was een ambulance nodig voor de chauffeur van de groentenwagen en een fikse hijskraan om mij weer op de weg te zetten zou ook wel handig zijn. Helaas, de telefoon deed het niet. En bij de buren een eindje verder ook niet: Ik had de telefoonpalen om gedrukt en de draden waren afgebroken.
De lading in de motorwagen en de aanhanger was door de douane ‘verzegeld’. Dat betekent dat de sluitingen alleen konden worden geopend als je die verzegeling verbrak Het duurde tot laat in de avond voordat mijn combinatie geborgen was. De verzegeling was ondanks alles heel gebleven. De hele combinatie met lading en al werd achter de takelwagen aan weggesleept. Dit voorval gebeurde zo’n kleine veertig jaar geleden.
In de tijd daarna heb ik heel wat keren ‘in de mist’ gereden. Letterlijk, maar ook geestelijk. In mijn persoonlijk leven is er wel het een en ander gepasseerd in die jaren. Dat mijn ouders kwamen te overlijden was wel te verwachten, maar het bleef toch moeilijk. Een nichtje verongelukte in het verkeer en mijn vrouw was 54 toen de Heer haar thuis haalde. Ook in het werk waren er van tijd tot tijd ‘mistige stukken weg’ en soms een ‘dikke mistbank’. Geen uitzicht, helemaal niks!
Door al die moeilijke tijden heen heb ik vaak weer aan het voorval in Oostmalle gedacht. De combinatie waar ik mee reed kon naar de sloop, maar de verzegeling, en daarmee de lading, was intact gebleven. Zo is het ook in het geestelijke leven. Door wedergeboorte komen we in de familie van God en worden we door de Hemelse Douane verzegeld. De lading, dat zijn we zelf, komt altijd heel op de eindbestemming aan. Onderweg kan er van alles gebeuren. Het ‘voertuig’ - ons lijf - kan krakkemikkig worden en het uiteindelijk opgeven. Maar de aankomst is gegarandeerd!
In Hem zijt ook gij, nadat gij het woord der waarheid, het evangelie uwer behoudenis, hebt gehoord; in Hem zijt gij, toen gij gelovig werdt, ook verzegeld met de Heilige Geest der belofte, Efeze 1:13
