Medische ingreep
U weet wel dat gaat. Je moet een eind rijden en je bent alleen. Alleen met je eigen gedachten. Dan zet je de radio aan. Luisteren doe je maar met een half oor. Die morgen luisterde ik ook niet echt, maar een uitspraak trok mijn aandacht: ‘We moeten eerst de pijn wegnemen’.
Twee mannen en twee vrouwen waren in een intensief gesprek gewikkeld. Het leek er op dat het dokters of zelfs medisch specialisten waren. Ik zat plotseling middenin dat gesprek. Een van die artsen, een vrouw, merkte op: ‘ik denk dat we voor alles eerst de congestie te lijf moeten gaan.’
Als mijn vrouw zich niet zo lekker voelt en dat aan mij vertelt in de hoop dat ik een oplossing weet, dan zeg ik meestal zoiets als: ‘ Sorry, maar toen ze dat gingen behandelen was ik net gestopt met mijn medische opleiding.’ Maar congestie is iets dat ik wel ken. Een opeenhoping van bloed in het lichaam. Het werd nog spannender Niet alleen ging het gesprek over pijnbestrijding en problemen met het bloed, maar een van de gesprekspartners bracht naar voren dat ‘ rekening gehouden moest worden met de mogelijkheid van het optreden van een ernstig infarct.’
In gedachten zag ik de patiënt in bed liggen. Ik had medelijden met hem. Daar lag hij dan in bed met een bijkans ondragelijke pijn. Kwam het door dat probleem met zijn bloed dat een slechte invloed had op de conditie van zijn hart, of was er sprake van een defect in de hersenen? Het gesprek in de studio ging verder. Ik ging zo op in de gedachten over deze patiënt dat ik niet veel meer hoorde van wat er verder in de studio werd besproken.
Plotseling drong er weer iets tot me door. Iemand zei: ‘in het ergste geval kunnen we ook denken aan een bypass. Maar dat is een heel kostbare en ingewikkelde operatie.’
Er was dus toch iets met het hart. Weer ging mijn sympathie naar de man in dat ziekenhuisbed die door de hoge kosten van de gezondheidszorg wellicht een bypass operatie werd onthouden.
Een van de mannelijke gesprekspartners zei: ‘Zo’n bypass is alleen te realiseren aan de zuidelijke kant van de rondweg’.
‘Dan komen we toch weer bij het begin van ons gesprek uit’, zei een ander, ‘Ik denk dat we het er over eens zijn dat we eerst moeten proberen de pijn weg te nemen bij de introductie van het rekeningrijden. We moeten dit compenseren met een belangrijke verlaging van de accijnzen op de brandstof.
‘Ja’, zei een van de vrouwen, ‘ik denk dat we die by pass operatie op de lange baan moeten schuiven en ons richten op het invoeren van het rekeningrijden.’
Ik slaakte een zucht van verlichting. Ik was erg blij voor die patiënt die daar in dat ziekenhuisbed lag. Die kon gelukkig weer naar zijn familie. Hij mag wel gauw gaan ook. In ieder geval voordat ze aan die enorme ingreep gaan beginnen, Overigens: die tijdelijke accijnsverhoging die de oudere lezers zich nog herinneren als het ‘kwartje van Kok’ ligt al sinds jaren onder narcose. Het wordt tijd dat die ook eens ‘bijkomt’.Liefst met wat rente… Zie nu wat er gebeurt? Ik verhaspel ook al een medisch begrip met iets waar het helemaal niet bij hoort.
Dat moet ik niet meer doen. Het zal wel duidelijk zijn waar ik heen wil. Wij moeten helder zijn in wat wij zeggen. Zeker als we met de mensen over De Boodschap spreken moeten we ze niet op het verkeerde been zetten, maar duidelijk zijn. Daar kunnen ze mee Thuis komen.
